تحلیلگر آمریکایی: در اوکراین درگیر جنگ مستقیم با روسیه هستیم
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۱۳۱۶۶
هرچند آمریکا ادعا میکند علاقهای به درگیری نظامی مستقیم با روسیه ندارد، اما واشنگتن با پنهان شدن پشت نامهایی مانند جنگ نیابتی و ترکیبی، در حال جنگ مستقیم با روسیه در اوکراین است.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، وبسایت کانتر پانچ در تحلیلی به قلم «رمزی بارود روزنامهنگار آمریکایی (سردبیر سابق «میدلایستآی» و معاون سابق سردبیر سایت الجزیره) نوشت: روسیه مدعی است ایالات متحده در جنگ اوکراین بهطور مستقیم درگیر است، اما آمریکا انکار میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
میتوان در عملیاتی شدن چنین زرادخانه عظیم نظامیای، دخالت لژیونی از کارشناسان نظامی، مربیان و مهندسان را تصور کرد. آخرین بسته واشنگتن شامل صدها میلیون دلار کمک نظامی مانند سامانه موشکی توپخانهای با تحرک بالا هیمارس است. تسلیحات بیشتری نیز در راه هستند. بلینکن گفته بود پرزیدنت بایدن مادامی که لازم باشد از مردم اوکراین حمایت خواهد کرد».
با این وجود، روسها توهم ندارند که حمایت نظامی ایالات متحده از اوکراین صرفا به ارسال سلاح یا به معاملات مالی محدود شده باشد. پیش از این وزارت دفاع روسیه آمریکا را متهم کرد که بهطور مستقیم در درگیری در اوکراین دخالت دارد. بیانیهاین وزارتخانه با استناد به اعتراف «وادیم اسکیبیتسکی» معاون اداره اطلاعات وزارت دفاع اوکراین بود که به روزنامه «دیلی تلگراف» گفت واشنگتن حملات موشکی از طریق هیمارس را هماهنگ میکند».
این اولینبار نیست که روسیه آمریکا را به دخالت مستقیم در جنگ متهم میکند. در واقع، در اوایل ۲۵ مارس، «سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه گفت که غرب علیه روسیه جنگ تمامعیار اعلان کرده است. لاوروف به تمام جنبههای این جنگ ترکیبی واقعی اشاره کرد از جمله تحریمهای بیسابقهای که قرار بود کمر اقتصاد روسیه و اراده نیروهای نظامی آن را بشکند. از آن زمان تاکنون تحریمهای غرب و آمریکا علیه روسیه از مرز ۱۰۰۰۰ تحریم فراتر رفته است که در درگیریهای مدرن رقمی بیسابقه است. هم چنین، از آن زمان ماهیت دخالت آمریکا در جنگ تغییر کرده است. نوع تسلیحاتی که برای اولینبار توسط واشنگتن در اختیار کییف قرار گرفت به سرعت از سلاحهایی با قابلیتهای دفاعی با دسترسی محدود به سلاحهایی با قابلیت تهاجمی با سیستمهای توپخانه دوربرد از جمله هیمارس و M ۲۷۰ تبدیل شد.
زمانی که تسلیحات آمریکایی توسط کارشناسان نظامی آمریکایی تهیه و بهکار گرفته میشود و زمانی که حرکت نیروهای روسی توسط مختصات ماهوارهای آمریکایی رصد میشود به راحتی باید به این نتیجه رسید که آمریکا واقعا در حال جنگ مستقیم با روسیه است. این موضوع با این واقعیت تقویت میشود که ایالات متحده از تمام تخصص خود در جنگ اقتصادی استفاده میکند تخصصی که در سالیان گذشته علیه عراق، کوبا و سایر کشورها نیز به کار گرفته و اکنون برای ویران کردن اقتصاد روسیه اعمال کرده است. با این وجود، چرا آمریکا از پذیرش این که درگیر جنگ مستقیم علیه روسیه است خودداری میورزد؟
دولتهای متوالی ایالات متحده هنر شرکت در درگیریهای نظامی را بدون اعلام رسمی مداخله و حضور آمریکا در نبرد به حد کمال رساندهاند. از آنجایی که ایالات متحده در اواسط دهه ۱۹۵۰ میلادی جنگ طولانی خود را در ویتنام آغاز کرد درگیر بسیاری از درگیریهای نظامی دیگر شد که عمدتا مخفی نگه داشته میشدند. این جنگهای اعلام نشده کارزارهای بمباران مخفی توسط دولت نیکسون در کامبوج را شامل میشدند که منجر به کشته شدن ۱۰۰۰۰۰ نفر شد.
با هدف محدود کردن قدرت رئیسجمهور ایالات متحده برای انجام جنگ بدون اطلاع دادن به نمایندگان کنگره آن نهاد قانونگذاری قطعنامه اختیارات جنگی در سال ۱۹۷۳ میلادی را تصویب کرد که بهعنوان قانون اختیارات جنگ نیز شناخته میشود. علیرغم وتوی رئیسجمهور وقت آمریکا اکثریت دو سوم کنگره موفق شد این قطعنامه را به قانون تبدیل کند. با این وجود، دولتهای پیاپی آمریکا راههایی را برای دور زدن آن قانون پیدا کردند از جمله دخالت ایالات متحده در بمباران یوگسلاوی در سال ۱۹۹۹ میلادی و جنگ ایالات متحده علیه لیبی در سال ۲۰۱۱ میلادی.
در واقع، در جریان اقدام نظامی علیه لیبی بود که عبارت «رهبری از پشت» به وفور استفاده شد. به نظر میرسید آمریکاییها راه درخشانی برای درگیر شدن در جنگ پیدا کرده اند و در عین حال از پیامدهای سیاسی پرهزینه آن اجتناب میورزند. به این ترتیب، اوباما میتوانست در چندین جنگ شرکت کند بدون این که او را یک رئیسجمهور جنگ افروز یا مداخلهگر خطاب کنند.
برای درک گستردگی جنگهای اعلام نشده و جاری آمریکا از گزارش اول جولای سایت «اینترسپت» (فعال در عرصه روزنامه نگاری تحقیقی و افشاگرانه؛ م.) که دادهها را با استفاده از قانون آزادی اطلاعات به دست آورده بود شگفتزده میشوید. این اولین تایید رسمی بود مبنی بر آن که دستکم ۱۴ عملیات نظامی آمریکا معروف به برنامه e127 در سال ۲۰۲۰ میلادی در خاورمیانه و منطقه آسیا و اقیانوسیه فعال بوده و در فاصله سالهای ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ میلادی کماندوهای آمریکایی ۲۳ عملیات جداگانه را انجام دادهاند. بنابراین، حتی اگر ایالات متحده وارد نبرد مستقیم علیه روسیه شود احتمال اعلام جنگ تقریبا صفر است. بنابراین، میزان دخالت ایالات متحده را تنها میتوان از روی شواهد موجود در حوزه میدانی متوجه شد. واشنگتن این جنگها را «رهبری از پشت»، «جنگ نیابتی» یا «جنگ هیبریدی» مینامد و اکنون یکی از طرفین جنگ ویرانگر در اوکراین است؛ کشوری که بهای سنگینی را برای تمایل ایالات متحده به منظور باقی ماندن در جایگاه تنها ابرقدرت جهان میپردازد.
منبع: روزنامه کیهانمنبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: جنگ روسیه و اوکراین تحولات اوکراین ایالات متحده آمریکا مستقیم با روسیه ایالات متحده جنگ مستقیم علیه روسیه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۱۳۱۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
محور تحولات و حذف دشمن مشترک
به گزارش قدس آنلاین، در این یادداشت آمده است: همکاری این کشورها فقط منحصر به نبرد روسیه و اوکراین نیست.
این فقط نوک کوه یخ است و عمق همکاریها بسیار بیشتر است. جنگ اوکراین صرفاً به تعمیق روابط اقتصادی، نظامی، سیاسی و فناوری آنها سرعت بخشیده است. در حال حاضر همگرایی در روابط این کشورها به ایجاد یک محور جدید تحولات منجر شده که می تواند چشم انداز ژئوپلتیکی جهان را تغییر دهد.
وقتی دولتهای ناراضی کارشکنی میکنند
این اندیشکده آمریکایی تأکید میکند : همگرایی این گروه، به منزله ایجاد یک بلوک انحصاری و متحد نیست، بلکه به منزله شکلگیری مجموعهای از دولتهای ناراضی است که بر سر هدف مشترکی برای براندازی اصول فعلی، اتفاقنظر دارند. وقتی این چهار کشور همکاری میکنند، اقدامات آنها همافزایی پیدا میکند و اثربخشی ابزارهای سیاست خارجی ایالات متحده برای تحریمها را کاهش میدهند. در حقیقت باید گفت هدف جمعی آنها ایجاد جایگزینی برای نظم فعلی است که به نظر آنها تحت سلطه ایالات متحده است.
تشکیل باشگاه ضدغرب
این دو عضو ارشد برنامههای امنیتی ایالات متحده ادامه میدهند: همکاری میان اعضای این محور چیز جدیدی نیست. چین و روسیه شراکت خود را از پایان جنگ سرد تقویت کردهاند. ایران و روسیه نیز پس از شروع جنگ سوریه با یکدیگر همکاری کردند. چین با پیوستن به همکاریهای روسیه و مشارکت در توافقنامههای انرژی با ایران، از تهران در برابر اثرات تحریمهای ایالات متحده حمایت کرده است. مسکو در دو دهه گذشته یکی از بزرگترین تأمینکنندگان تسلیحات تهران بوده و اکنون بزرگترین منبع سرمایهگذاری خارجی آن است. صادرات روسیه به ایران در ۱۰ ماهه اول سال ۲۰۲۲، ۲۷ درصد افزایش یافته است. برای سه سال متوالی چین، ایران و روسیه مانورهای دریایی مشترکی را در خلیج عمان برگزار کردهاند که آخرین آن در مارس ۲۰۲۴ بود.
مجله فارین افرز معتقد است: همکاری فزاینده میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه ناشی از مخالفت مشترک آنها با نظم جهانی تحت سلطه غرب است؛ رویکردی که ریشه در این باور دارد که این سیستم به آنها موقعیت یا آزادی عملی را که شایسته آن هستند، نمیدهد. البته تاریخ نشان میدهد ممکن است برای گروهی از قدرتهای ناراضی، آینده مثبت پیشرو نباشد. مانند پیمان سهجانبه ۱۹۴۰ که آلمان، ایتالیا و ژاپن را متحد کرد و آنها موفق نشدند، اما جنگ جهانی دوم قطعاً تحولات جهانی را به همراه داشت.
تهدید چهار قدرت
آندریا کندال-تیلور و ریچارد فونتین ضمن بررسی همکاری رو به رشد میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه معتقدند اختلافات جدی میان این کشورها وجود دارد؛ چرا که با روی آوردن مسکو به پکن، مسکو به پذیرش نقش شریک کوچکتر باید قانع باشد. البته در چنین تحلیلی شدت تهدید نادیده گرفته میشود. از سویی دیگر اقتصاد آمریکا بسیار بزرگتر، ارتش آن به طور قابل توجهی قدرتمندتر و سیستم دموکراتیک آن پایدارتر است و واشنگتن هنوز هم میتواند از تحولات این محور جلوگیری کند.